سایت س--------------------------------راب

בلم برای ڪسی تنگ است ڪـہ طلوع عشـــق را بـہ قلبمـטּ هـــבیـہ مــــی בهــــבבلم برای ڪسی تنگ است ڪـہ با زیبایی ڪلا مش مرا בرعشقش غرق می ڪنـــבבلم برای ڪسی تنگ است ڪـہ تـنـــــم آغــــــــــوشـــــــش را مــــی طلــــــــــبـــــــבבلم برای ڪسی تنگ است ڪـہ قلـ♥ــب مטּ بـرای בاشتنش عـمرها صـبر می ڪنــבבلم برای ڪسی تنگ است ڪـہ בیــــــــگــــــــر جــایــــــے בر قل

گرچه سكوت بلندترين فريادعالم است ولي گوشم ديگرطاقت فريادهاي تو را نداردعزیز دلم كمي با من حرف بزن________________________کلاس عشق ما دفتر ندارد،شراب عاشقی ساغر ندارد،بدو گفتم که مجنون تو هستم،هنوز آن بی وفا باور ندارد________________________ترس از دست دادنت منو پیر کردتنهایم نزاردلم طاقت ازدست دادنت رو ندارهمواظبم باشغمگینم نکن.)) آه که چه پیر و غمگینم امروز ((*************************کاش می دانستیکه کسی هست که احساس تو را می فهمدکه کسی از تب عشق تو دلش می گیردکه کسی از غمت امشب به خدا

به آتیش نکشون خونمومنتورو کم دارم وتو دلدیوونمواگه یه روزی برسهمنوتوقدر هم و بدونیمیا که تو لحظه های سخت کنار هم بمونیماگه ترکم می کنی نگو کار سرنوشتهیه روز اگر لج نکنیم دنیا مث بهشتهبسه باچشماتتوبه آتیش نکشون خونمومنتورو کم دارم وتو دلدیوونموکافیه از توقلبت این کینه رو بندازی دوراونوقت دیگه مال همیم، چش حسودامون کورچرا میگی خوشبختی دنبال دیگرونهچرا راه دور بریم،عشقکنارمونهبسه باچشماتتوبه آتیش نکشون خونمومنتورو کم دارم وتو دلدیوونمواگه یه روزی برسه من وتوقدر هم و بدونیمیا که تو لحظه های سخت کنار هم بمونیماگه ترکم می کنی نگو کار سرنوشتهیه روز اگر لج نکنیم دنیا مث بهشتهتوکه هرچی گفتی، گفتم چشم قبولهتوهم بزنغرورت و بشکن مگه شاخ قوله!بسه باچشماتتوبه آتیش نکشون خونمومن

نا امیدهامیده من دوباره ته کشیدهلحظه به لحظه فکرنا امیدیاین لحظات امونم و بریدهاون که می گفت بادستایدلمناز قفس بی کسی آزاد شدچی شد که باگریهیمنشاد شدبا شبنماشکمنآغاز شداز وقتی رفت یه روز خوش ندیدمخواستمدلم یه گوشه ای بمیرهخسته شدم چهانتظارسختییکی بیاد جونمنو بگیرهقلبمناز تپیدنش خسته شدنبضم با ضربه های معکوس مردقلبمناز خستگی خوابش گرفتایندلنا امیدو مایوس مردشاید صدای زخمیهدلمنمرحم زخم هایدل توباشهشاید که قصه یجداییمننزاره هیشکی از کسی جداشه

بودهترک هایقلبم،شکستتوبودهمنو با یه لبخند، به ابرا کشوندیبا یک قطرهاشکت، به آتیش نشوندیمدارا نکردی، بادلواپسیم روندیده گرفتی،غمبی کسیم روبا این آرزویی که بیتومحالهیه شب خواب آروم، فقط یک خیالهچقدر حیفه اینعشق، همینجور هدر شهیکی ازمنوتو، بره در به در شهباید سر کنم با، همین جای خالیحالا تو نبودن، بگو در چه حالیمدارا نکردی، بادلواپسیم روندیده گرفتی،

ز سرزمین عطرها و نورهانشانده ای مرا کنون به زورقیزعاج ها زابرها بلورها.............مرا ببر امید دلنواز منبه سرزمین شعرها و شورهاگل یاس بارون زده من

شب عفو است ومحتاج دعایمزعمق دل دعایی کن برایماگر امشب به معشوقت رسیدیخدا را در میان اشک دیدیکمی هم نزد او یادی زما کنکمی هم جای ما اورا صداکنبگو یارب فلانی روسیاه استدودستش خالی وغرق گناه استبگو یا رب تو یی دریای جوشاندراین شب رحمتت بر وی بنوشان!

مه عاشقانه ها به یک سو...و تمام حرف های مردم یک طرف...این چه رازیست ...که شبهایم را سپید کرده نامت...وقتی به تو فکر می کنم...وقتی نوشته هایت را می خوانم...و حتی اگر نامت را صدا کنم...صدای ربنا در خلوت شبهایم میپیچد...راستی...چه قدر شبیه نوازش است...وقتی ...گوشه ای...کسی...صدایت می کند...ربناااااااا...اقفر لنااااا

این دل دیگه سرریز شده از تو...بیا و برای عاشقانه هایت کاری بکن...دیگر در دلم جا نمی شود...این همه عشق و مستی...

یک جایی دنج و شاعرانه...در خلوتی گرم و عاشقانه...تــو باشی ...یک سبد ستاره...و یک نگاه صادقانه...تــو باشی ...ومن و یک خیابان بی نشانه...

خیلی ساده و آسان است...عاشق شدن بی ریا...تجربه کن...امتحان کن... با آغوشی عاشقانه...عاشق شدن کار آسان و ساده ایست...اما عاشق ماندن...بسی سخت و دشوار است...بی ادعا و بی انتها... تا ابد ماندن...بی منت و تمنا...

وقتی چشمهایت را مهربانانه به من میدوزی...آنگاه که لب هايت را با تبسم می آرایی...وخاطرت را از کينه ها خالی می کنی...نه آفتابی غروب میکند...نه چشمهایی خسته می شود...و عقربه های ساعت فقط در جا میزنند...هی تکرار عاشقانه...هی نگاه عاشقانه...و هی بوسه جانانه...چه غوغایی می کنی تو...شقایق...

اصلا نگران نیستم...تو هم ذره ای شک نکن...نمی شود دوستت نداشته باشم...نمی شود روزها را بی تو سر کرد...وقتی هم با تو قهر شوم...از سر لج تو...نوشته هایم پر از لعنتی می شود...پر از فحش های عاشقانه ...می دانم وقتی می نویسم...تو عاشقانه تر می خوانی...

من تورا می خواهم گرچه احساست را دیریست غارت کرده اند...گرچه حوالی احساس من ،هیچگاه کسی  مرا تا دیوانگی نکشاند اما...تو با همین لمس سرد دست هایت چگونه مرا عاشق کردی؟..من دیوانگی می خواهم ... یک عمر به بیوفاییت وفا کردن...به دیدارم بیا،مگذار در حسرت دیدار تو بمیرم ...کاش، ای همیشه خواستنی ... کاش روزی حال پریشان مرا درک کنی  ...

سلام بی  احساس ... !!مرا یادت هست؟ من هر روز در میان لحظه هایم تکرارت می کنم ...میدانی  چندیست دارم عکس هایت را میبوسم ، آرامم می کند...نمیدانم چرا اینگونه ساده، دلم خود فریبی می کند ...بی  احساس مرا یادت هست؟ مرا در لابلای خاطره هایت پنهان کرده ای شاید ، من اما ...دارم به غروب خویش نزدیکتر میشوم ...غروبی که هیچ سحر گاهی  بیدارش نمیکند ...بی  احساس کاش احساست برگردد ... هرچند دیر میشود در آخر ... اما ... من در آنسوی بی کسی هم میکنمت باور ...خط به خط نامه های من را بخوان شاید بعد از مرگ من ،آ خرین بوسه  ام یادت بیاید ...

عشق تو شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد ' زیبابود ، اماشوخی بود ' حالا . . . تو بی تقصیری ، خدای تو هم بی تقصیر است ، تاوان اشتباه خود را پس می دهم ... تمام این تنهایی تاوان جدی گرفتن آن شوخی است .....!

حرف دلت رو امروز بزن!اگر امروز گفتی ...اسمش "حرف ِ دلِ"اگر نگفتی ...فردا میشه " دردِ دل " ...

خدا مرحم تمام دردهاست ...هر چه عمق خراش های وجودت بیشتر باشد ،خدا برای پر کردن آن ،بیشتر در وجودت جای میگیرد ...

* نه تو می مــانی و نه انــدوه و نه هیچ یـــــک از مردم ایــــن آبادی ... به حباب نگـــــران لب یک رود قســــم ،و به کوتاهــــی آن لحظه شـــــادی که گذشت ، " غصــــه هم می گــــذرد ، آنچنــــانی که فقط خاطــــره ایخواهـــد ماند ... " لحظه ها عریاننــــد . به تن لحظـــه خود، جامه انــدوه مپوشان هرگــــز ... *

من برای تو  می نویسم که عاشقانه می خوانی درد دلم رابرای تو می نویسم ...برای توکه میدانم  عاشقی یا در غم عشقت خسته ایمی نویسم تا بخوانی من با یک دنیا احساس نوشته ام تو نیز با چشمان خیست بخوانبرای تو می نویسم که عاشقانه دفتر عشق را ورق بزنیبرای تو می نویسم که شاید تنهاترینی ...غمگین ترینی ...و شاید مثل خود منعاشق ترینی ...

درونـم را بـرایِ تو ، چه عمـری شستشو کردمنـماز عشـق جـانان را به خـون دل وضـو کردمبه شوقی می شدم در رَه ، به دنبالت روان گشتمبه رَسمِ راه جویانت ، تو را بس جستجـو کردمگذشتی سالها بر من ، خودت بـودی مـرا همـدمبه خود تا آمدم دیدم ، به عشقت بس که خو کردمزِ زیبـایی این عالـم ، خـودم را منـع مـی کردمز مَـه رویـان دنیایـی ، بسـویت من که رو کردممگـر از جنس خاکـی من نمی بـودم دریـن عالمشـراب آسـمانـی را نهان انـدر سبـو کـردمز مخلـوقات عالـم هـر کـه را بینی ، نمی دیـدمبه دل در دیـده ام ، صـد بار رویـت آرزو کـردمفغان از دست تنهایی ، که من دیدم دریـن دورانچه شبـهایی ز تنـهایی کـه با دل گفتـگو کردمچـرا دلبـر تـو اشکـم را بخـونِ دل درآمیـزی ؟چه خـونهایی که از اشکم بـرایت من به جو کردممگـر در راه جانبـازی ز مـن سَهـوی نمایـان شد ؟که عمـری بغـضِ هجـرانت ، ز حاسد در گلـو کردمچو "روح افزا" که دیدی عاشقی جان بر کف و شیدا ؟خـدا شاهـد بـود زیــرا ، دلـم را وقـف او کـردم

بگذارکه روی تو ببینمازآن لب داغ بوسه چینمدربند کمند گیسوانتعمریست اسیرودرحزینمهم خواب زچشم من گرفتیهم زندگی وامید و دینمافسوس وفا به دل نداریای چشم سیاه نمکینمیاد تو بدل همیشه دارمسوگند به عشق آتشینماحمد نرسید بر وصالتای عشق نخست واخرینم

در قبلـــــه يِ چشمانت کــــــــافر به نماز آيـدشوريده دلـــــي چون من هر شب به نياز آيــدآن تافته ي کـــــج را , بر شانه به نــاز انـــدازآن زلف پريشانت در شانـــــه به ســــــــاز آيداز عطر حضور تو من مستم و خــــانـه مستهر دم ز تو پروانه در سوز و گـــــــــــداز آيدمـــژگان به خــــــم اندازي بر پشتِ کمان خوداز چشمِ تو دنيا هم , در شيب و فـــــــــراز آيداي لحــــنِ صدايت را بلبل به غزل خوانــــــيازقـــامت رعنايت دنيا به تـــــــــــراز آيـــــــدتا خيره شوي بر من ديــــــوانــــه شود اين دلاز سِحرِ نگـــــاهِ تو, موســــي به مـَـــــجاز آيداي آتش و خاکستر, بس کـــــن دگر اين مستيتنگ است زمان " شهپر ", اين قصه دراز آيـد

دستان مناگر چه خالیستکلبه ی دلم ،پر از نسیم روحانیستبه من نشان دادیمسیر دریای مهربانی راهمین هم برایم کافیستآئینه ی دلمبه تو می خنددزندگی پر از عشق های تو خالیرودخانه ی عشقتا ابد جاریست؟

کران ِ کاهرنگ خسته ی رقصان!به کدامین فصل ِ هر بیگاهبیگناهبه پایان میرسی...؟دامان ِ شرجی پاییزان!...در کدورت چشمان ِ بیفروغ بــــادها...،،در فغان،با حضیض ِ تمام سکوت هایی...!تا هنوز، از دیروزنقش ماهتاب ، بر اندام سبزِ شالیزهایی...نبضِ بوسه ی بارانتقدس کیمیایی ِ فردا...ناخوداگاه آه ها!با بودن چنانمرور واپسین درد کوهسارانمدر انسداد نفس های شرقی دریـابا حسرتی سهمگین ،،از آرامشِ رخوت بار جلبکها...،،حتی درانــگاهیکه با گیسوانی مجعد،با جرعه های جهالت زدهدر جنونی مواج،، جاریند...و در بهت ممتد اعصار،،،از پشت شبهای مردمکهایم،سراب میشوند....و چُنان راز زخم آگین نگاهی سرد...،بر انجماد قله های گنگ در زنجیر،،،خیرهبر پروازهای کوچک سلیم ها،دلواپس و هراسناکدر سودای موعد هرکوچ...!از سپید فریادهای کاسپینو غربت پیر-درختان مهجور نارنجستانو خرمالوهای وحشی در خزان...و خوابی ابدیدر خراش کبـــــــود زمستان...من !مسافری،تا شمالی ترین دهکده ی -انـــــسان-رویای ِ ناتمام ِخطیبرتمام ِ فریاد های روشن فقدان..من بدعت!!بی نــــــور!... بی آیه های مقدس هر زبـــــور...!...من "ن" و خون شبرنگ "قلم"و حقیقت،تمام ِ "و ما یسطرون"...

روزی در آغوش زمان آرام میگیرم...!وقتی که از هرچه آرزو،من سیر سیرم!شاید که دستی دستهایم را طلب کرد...!آه از توهم های دل،همواره دلگیرم...!آری شبیه شعرهای گاه و بیگاهم...!من هم میان عقل وعشق،هرروز درگیرم!دیگر که رد اشک آرامم نمی سازد...!!!بهتر که طرح خنده را بر لب بگیرم...!!!میدانم اینجا قلب ها از خستگی خوابند!من عاقبت از این سکوت،آهسته میمیرم!)از دلنوشته های خودم(

سکوت میکنیشاعر می شوملب که باز میکنیعاشق...************غصه میخوریبغض میشومخنده میکنیپرنده ای رها...************چشم که میبندیامید می رود از دلنگاه که میکنیدل و دین  از دست***********می آییخاطره میسازیممی رویعاشقانه می بازیم...)از دلنوشته های خودم

همه میگویند:چقدر خودخواهی!جانت را خیلی دوست داریو کسی نمی داند که جان من تویی!!!*************ساده تر از این بلد نیستممرا ببخش:عزیز لحظه های ناب زندگیمدوستت دارم!!!